Motosiklet, kullanması çok keyifli ve havalı. Küçük şehirlerde, köy ve kasabalarda çok yaygın olan kullanım oranı şimdi hızla şehirlerde artmaya başladı. Özellikle, gençler arasında oldukça popüler. Motosiklet sahibi olmak isteyen kişilerin yapması gereken ilk şey ise motosiklet almak değil ehliyet almak. Ehliyetsiz motosiklet kullananlara hapis cezası bile var, bizden uyarması. Seviyorum kullanacağım diyorsanız işte yapmanız gerekenler;

• Ehliyet almak
• Eğitim almak (sürücü kursu dışında, sürüş eğitimi alınmalı)
• Ekipman almak
• Motosiklet almak

Motosiklet Ehliyeti Sınıfları Neler?

Motosiklet ehliyetleri A1,A2 ve A sınıfı olarak üçe ayrılıyor. Motosiklet ehliyeti almak istediğiniz kursu seçerken, direksiyon eğitiminin süresini, motosikletin modelini ve kullanırken geçici olarak verdikleri ekipmanları önceden sormak oldukça önemli.

• A1 sınıfı ehliyet almak isteyenler, 16 yaşını doldurmuş olmalı. Bu sınıf ehliyete sahip sürücüler 125cc-11kw/14 beygir gücüne kadar olan bütün motosikletleri kullanabilirler.
• A2 sınıfı ehliyet almak isteyen sürücüler, en az 18 yaşını doldurmalıdır. Bu sınıf ehliyet alırsanız, 600cc’ye kadar 35kw/47beygir gücüne kadar olan bütün motosikletleri kullanabilirsiniz.
• A sınıfı ehliyet almak için ise en az 24 yaşında olmalı veya 2 yıllık A2 sınıfı ehliyete sahip olma şartı var. Müjde, bütün motosikletleri kullanabiliyorsunuz.

Ehliyet Almak İçin Gereken Evraklar Neler?

MEB’e bağlı özel sürücü kurslarına başvuru yapıp, aşağıda yer alan evrakların hepsini vermeniz gerekiyor.

1. Kimlik fotokopisi 18 yaşını doldurmamış olanlardan veli veya vasi muvafakat namesi
2. Son altı ay içerisinde çektirilmiş olan iki adet biyometrik fotoğraf
3. Mezuniyet diploması veya öğrenim belgesi fotokopisi(aslıyla birlikte)
4. Adli sicil kaydı ( en fazla ehliyet almasına engel teşkil etmeyen suçları içermiş olmalı)
5. Pratisyen veya uzman hekim tarafından verilen sağlık raporu
6. Herhangi bir sürücü belgesi varsa fotokopisi

Sınav ücretini kendiniz veya sürücü kursu aracılığıyla yatırmanız, makbuzu kendi dosyanıza ekletmeniz de şart.

Ehliyet Sınavı Nasıl İşliyor?

Teorik ve direksiyon eğitimini sürücü kurslarından aldıktan sonra, Milli Eğitim Bakanlığı’nın belirlediği tarihlerde yazılı ve uygulamalı sınavlara giriyorsunuz.

1. Teorik sınav: belirlenen yer ve tarihlerde e-sınav üzerinden veya yazılı olarak yapılan bir sınav. Teorik sınavda araç tekniği, ilkyardım bilgisi ve trafik bilgisi konularından 50 soru soruluyor. 100 puan üzerinden değerlendirmeye alınan bu sınavda, geçme notu 70. Sürücü adayları aldıkları teorik bilgiler ışığında kendilerine sorulan 12 ilkyardım, 9 araç tekniği, 23 trafik bilgisi ve 6 trafik adabı sorusuna cevap veriyor. Yazılı ve e-sınavda yanlışlar doğruyu götürmüyor, neyse ki.
2. Direksiyon sınavı: kayıtlı olduğu sürücü kursunun araçlarıyla direksiyon eğitimini tamamlayan ve teorik sınavda başarılı olan sürücü adayları girebiliyor. Motosiklet ehliyeti alacaklar direksiyon sınavına iki aşamalı olarak giriyorlar. Aynı tarihte hem özel parkurda hem de trafik akışının olduğu yerlerde motosiklet kullanıyorlar.

İlk önce özel parkurda, sınav yönetmeliği tarafından belirlenen şekilde engelleri başarılı bir şekilde aşmanız isteniyor. Bu 5 dakikalık özel parkuru başarılıyla geçen adaylar 30 dakika gibi bir sürede trafik akışının olduğu güzergâhta motosiklet kullanıp hünerlerini sergiliyorlar.

Her iki aşamayı geçtikten sonra aynı veya bir sonraki gün sınav sonucunu öğrenebiliyorsunuz. Bir kaç hafta sonra kayıtlı olduğunuz sürücü kursundan gerekli dosyaları alıp, harçları ödeyerek emniyet trafik şubesinden ehliyetinizi alabilirsiniz. Güzel günlerde ve güven içinde kullanın motosikletinizi.

Sevgili 80’ler 90’lar ve Gençliğimiz

O günlerde özenle ve heyecanla hazırladığımız, anket ve hatıra defterleri vardı hatırlar mısınız? Hani, bana kalbin kadar temiz bu sayfayı ayırdığın için çok teşekkür ederim, dediğimiz defterler. ‘Seni o kadar çok seviyorum ki, sen benim en iyi arkadaşımsın’ diye yazardık renkli kalemlerle. Bir de yanına mutlaka birkaç süs ve mani eklerdik.

Hatıra hatıra dedin,
Başımın etini yedin,
İşte sana bir hatıra,
Al ömür boyu sakla.

Okula başlayıp da eli kalem tutan herkesin bir hatıra defteri olurdu. İlk sayfalara sevilen şiirler, tekerlemeler, özdeyişler, havalı sözler, maniler eklenirdi. El yazısı ve özel kalemlerle yazılırdı. Mutlaka her sayfa süslenirdi; çiçekler, iç içe geçmiş geometrik desenler olurdu. Sonraki sayfalarsa en çok sevilen arkadaş ile başlardı. Bu yazılı olmayan bir kuraldı ve asla ihlal edilmezdi. Seni ne kadar çok sevdiğini, onun için vazgeçilmez olduğunu anlatan şiirsel ve elbette biraz da ağdalı kelimelerle yazılırdı. Eğer, arkadaşlardan biri hoş olmayan şeyler yazarsa deftere küsülürdü. Onun defterine bir şey yazılmazdı, dışlanırdı. En çok merak edilen ise, birbirinden hoşlanan ama söze henüz dökülmemiş duygular kısmı. Sınıfta birinden hoşlanıyorsun ve ona defterini veriyorsun, bakalım ne diyecek? Genelde o yaş grubu erkek çocukları pek hınzır olduklarından hayal kırıklıkları yaşanırdı. Nerede kızların beklediği o duyarlılık. Her şeye rağmen bu defterlere gözümüz gibi bakardık. Temiz özenli süslü püslü çünkü o bizim iç dünyamızı ve arkadaşlarımızın bizi nasıl gördüklerini yansıtırdı. Onlar bizim aynalarımızdı.

Anket defteri ise daha ortaokul lise dönemlerine özgüydü. Renkli kalemlerle soruları yazar, kendi anket defterimizi kendimiz yaratırdık. Kimi zaman da para verip, gidip Dünya Gençlik Merkezi’ndeki en havalı defteri alırdık. Sonrası yine aynı hikaye. Arkadaşlar en sevdikleri rengi, yemeği, şarkıyı, grubu, sporu, takımı, hayallerini, ne olmak istediğini, karşı cinste aradığı özellikleri yazar, soruları cevaplarken genelde gırgırına yazarlardı. Örneğin en sevdiğin yemek sorusuna özellikle en sevmediğini yazar, seni tongaya düşürmeye çalışırdı. Hâlbuki nedir yani doğru yazsan değil mi? Ama olmaz, o dönemin raconu böyleydi işte, çocukluk. Ayrıca bu defteri yazmak için alan kişi, mutlaka hoşlandığı karşı cinsin sayfasına bakar, cevaplarını ona uydurarak yazıp dikkat çekmeye çalışırdı. “Aslında biz aynı şeyleri seviyor ve hayal ediyoruz, ne çok ortak yanımız var acaba çıksak mı?” dedikoduları yayılırdı.

Gençliğimizde, okul yıllarımızda kalan nostaljik, sıcak hatıralarımızdan biriydi işte bu defterler. En saf, en duygusal hisler beslediğimiz arkadaşlarımıza ulaşmanın, onlar hakkında bir şeyler öğrenmenin yolu olurdu. Büyük heyecanla hazırlanan sorulara ilginç cevaplar alırdık. Bu cevaplara bazen güler bazen sinirlenirdik; ama ne olursa olsun, her sayfası dolu bir anket defterinin değeri büyüktü. Yazıyı bir klasikle bitirelim istedik.

Sepet sepet yumurta, sakın beni unutma, unutursan küserim, mektubunu keserim.

Nedir bu içe dönüklük allah aşkına?
a. düşüne düşüne içimizin dışımıza çıkması
b. psikolojik bir hastalık
c. sadece bir karakter meselesi

Hangi şık size daha doğru bir yanıt olarak geliyor? Ya da soruyu gelin şöyle çeşitlendirelim. Hafta sonunda bir dağ yürüyüşünde mi yoksa evinizde bir kitabı okuyarak mı geçirmek istersiniz? Kalabalık bir plajda grupça denize girmek mi yoksa sakin, kimsenin çok bilmediği bir koyda birkaç kişiyle denize girmekten mi zevk alırsınız? Kışın kayak yapmadan duramam mı diyorsunuz yoksa sıcak şarap içsem şöyle bir başıma yeter mi? Bu sorulara yanıtınız çok net olabilir ya da ruh halime göre değişir diyebilirsiniz.

Aslında hepimiz dışa dönüklük ve içe dönüklük arasında bir yerdeyiz; içinde bulunduğumuz koşullara göre birine ya da diğerine daha yakın oluruz. 20. yüzyıl başlarında psikolog Carl Jung’un popüler hale getirdiği bir terim, dışa dönüklük. Günümüzde dışa dönük olmak daha iyi bir şey diye algılanıyor, başarılı olmanın anahtarı. İçe dönüklük ise içinde gizem ve merak barındırıyor, böyle insanlar daha çekici bulunuyor.

İçe dönük olmak, bir hastalık mı?

İçe dönüklük bir rahatsızlık, problem, kusur ya da kişilik bozukluğu değildir. Öncelikle bunu bir açıklığa kavuşturalım. Oysa içe dönük olmak bir mizaç tarzıdır. Hatta hayvan ve bitkilerin de içe ya da dışa dönük olarak ayrıldıkları söyleniyor. Örneğin kedi içe dönük, köpek dışa dönük bir yapıya sahip. Kedi kendi halindedir. Köpekse oyun ve ilgi peşindedir, heyecanı sever.

İçe dönükler başarısız mıdır?

Diğer bir yanlış algı da dışa dönük diye tanımlanan daha sosyal ve neşeli insanların daha başarılı olduğu düşüncesi. Dünyaca ünlü Chopin, Einstein gibi içe dönük karakterlerin eserlerini ve fikirlerini geliştirmek için kişiliklerinden vazgeçmek zorunda kalmamaları, başarmanın dışa dönük mizaca özgü bir durum olmayışının kanıtı aslında. Bu sadece bir karakter meselesi.

İnsanı dışa dönük yapan nedir?

Beyin taramaları ve genetik kodlamaların çözülmesi sayesinde bu soruya yanıt vermek mümkün. 1960’larda psikolog Hans Eysenck’in getirdiği açıklamaya göre, dışa dönükler daha düşük uyarılma seviyesine sahip kişilermiş. Yeni tecrübe ve risk arayışı, yanlarında başkalarını isteme durumunun kaynağı buymuş. İçe dönükler ise, başkaları için hoş, heyecan verici ya da ilgi çekici bir durumu fazla uyarılma nedeni olarak görüp ve hoş karşılamıyorlar. Daha çok kabuklarına çekiliyorlar. Daha sakin sohbetleri, sakin ortamları, yalnızlığı tercih ediyorlar.

Dopamin ve ödül

Yakın dönemlerde, dışa dönüklük ile dopamin arasında bir bağlantı kurularak bir teori sunuldu. Dopamin beyinde salgılanan ve beynin ödül, öğrenme ve yeniliklere tepkiyi kontrol eden bir hormon. Amsterdam Üniversitesi’nden Michael Cohen ve ekibinin 2005’te yayımladığı araştırmada; kumarda kazandıklarında dışa dönüklerin beyninde, duygusal tepkilerin oluşmasından sorumlu bölgesinde ve beynin ödül merkezinde daha güçlü bir tepki görülmüş.

Genetik faktör

Aynı şekilde, heyecanlı sporlardan ya da yeni insanlarla tanışma gibi sosyal maceralardan da daha fazla zevk alanlar yine dışa dönüklar. Bu farklılığın altında yatan genetik nedenler de var; yani genlerimiz beyinlerimizin gelişimini etkiliyor. Dopamin hormonu da bu konuda önemli bir rol oynuyor. Yani dopamin fonksiyonunu kontrol eden genler, kişilik farklılıklarını da belirliyor. Ayrıca dışa dönüklerin farklı şekilde öğrendiğine dair veriler de bulunuyor.

Tercihlerimiz, beynimizin verdiği tepkilere göre şekilleniyor. Hormonlarımız ve genetik kodlarımız bizi yönetiyor. İster içe ister dışa dönük olalım, diğer insanların bizden farklı olması kadar doğal bir şey yok herhalde.

Yıllar önce ülkemizi ve tüm dünyayı kasıp kavuran Beyaz Dizi kitap serileri vardı. Hani şu, sonu hep ‘mutlu sonla’ biten, kadın ve erkeğin tüm engelleri aşıp birbirine kavuştuğu, sevginin galip geldiği hikayeler.

Mutlu sonla bittiğinden midir bilinmez ama kitaplar bir solukta okunurdu. Komşular ve arkadaşlar arasında değiş tokuş yapılırdı. En önemlisi insanlar bu serileri biriktirirdi. Bekarı evlisi, kadını erkeği demeden oldukça geniş bir hayran kitlesine sahipti. Hala seveni vardır elbette, sayıları geçmişe göre az da olsa.

Konusu genellikle aşk, ihanet, romantizm ve küçük doz da olsa erotizm olan cep kitapları serisinde, en popüler olanları Gelişim ve Harlequin Romance’ın kitaplarıydı. Bir kuşak hatta birden fazla kuşak aşkı, cinselliği, kadın-erkek ilişkilerini buradan öğrendiğini söylüyor. Konusu açıldığında özlemle bahsediyor kitaplarından.

Beyaz Dizi’lerin Ortak Özellikleri

• Hikâye daima genç kadının gözünden anlatılır. Başroldeki erkek kendine kitapta yer bulamaz sadece hareketlerine tanık oluruz, onun düşüncelerini ancak kitabın son sayfasında anlarız.
• Kadın da erkek de her zaman çekicidir, güzeldir.
• Hikayenin bir bölümünde genç kadının eskiden aşık olduğu ya da öyle sandığı bir genç adamla başından geçenleri ve ayrılma nedeninin öğreniriz.
• İlerleyen bölümde mutlaka, genç kadın ve genç adam arasında bir yakınlaşma olur.
• Kaçınılmaz gelişmelerden biri de yanlış anlamalardır. Yakınlaşmanın ardından ikilinin arasındaki yanlış anlama kitabın ortalarında kendini gösterir.
• Mutlu son, tüm beyaz diziler tatlıya bağlanır. Başka türlüsü olmaz, olamaz.

İşte size beyaz dizi serilerinden bir kaç kitap özeti; onlar artık birer nostaljik eser.

Gecenin Günahları

Genç adam, oğlunu Winter’ın pençesinden kurtarmaya kararlıydı. Ama gerçek hiç de onun sandığı gibi değildi ki! Henüz on dokuzundaki Kevin McAlister, Winter Loring için bir arkadaş, bir kardeşti yalnızca. Genç kadın, her salı ve Perşembe buluşmalarının nedenini, delikanlının babasına söylememek zorundaydı. Sonunda, oğlunu kurtarmak için Winter’ı baştançıkarmayı bile deneyen Court, kendini kıskançlık ve sorumluluk duygularıyla boğuşur bulacaktı. Çaresizlik içinde kıvranan Winter’sa, unutur gibi olduğu o kâbusları yeniden görmeye başlamıştı.

Vahşi Güzel

Sevdiği evli olduğunu öğrenerek aldatılmışlığın acısını çeken, daha sonra nişanlandığı kişiye karşı duyduğu sevginin gerçek olmadığını anlayan, yirmi yıllık yaşamında hata üstüne hata yapmış bir genç kadın, aşk ve mutluluğu nasıl bulacaktır? Hele dedikodular bu genç kadını yaşadığı küçük taşra kasabasından uzaklaştırıp, Londra gibi bir büyük şehirde tek başına yaşamaya zorlamışsa ve karşısına çıkan genç gazeteci, onunla evlenmek yerine cinsel ilişki kurmak istiyorsa… İnsanlara güvenini kaybeden genç kadın, elinde olmadan sevdiği bu genç adama nasıl güvenecektir? Kim bilir, belki de bu kez gerçek mutluluğun eşiğine gelmiştir ama kapıyı açıp içeri girecek cesareti yüreğinde bulabilecek midir?

Rumuz: Yalnızlık

Evleneceği erkeği gazete ilanıyla seçmeye kararlıydı. Lauren otuz yaşını geride bırakmış, sıcak bir yuvanın ve güven duyabileceği bir erkeğin özlemini çekmeye başlamıştı. Evlenmek de bir tür iş meselesi sayılabileceğine göre kendisine uygun birini aramak amacıyla gazeteye ilan vermek, soruna ciddi bir yaklaşımla çözüm getirecekti. İlanını yanıtlayan avukatın bürosuna bu düşüncelerle gitmişti genç kız. Oysa Matthew Kennerly onu aşağılamakla kalmamış, bürosundan da kovmuştu. Şimdi ise sanki bunları yapan kendisi değilmiş gibi ansızın Lauren’in ailesinin karşısına çıkmış, evlenme teklifini kabul ettiğini söylüyordu.

Belki canınız çeker, siz de bir kitap alır okursunuz. İnternette ve sahaflarda hala satılıyorlar. Bir bakmışsınız müptelası olmuşsunuz, bizden uyarması. Dozunu iyi ayarlayın.